دختری بود نـــــابینا ،از تمامـــــ دنیــا تنفر داشت امــــــــا یکـــــ نــفـر را دوست داشتــــــــــ : دلداده اش را ... 
 
بــــــا او چنین گفتـــــه بود : اگر روزی قـــــادر به دیدن باشمـــــــ حتی اگر فقط بــرای یکـــــــ لحظــه بتوانمــــــ ،عروس تـو و رویـــــاهــــایـــــ تــو خواهمـــــــ شد
و چنین شد که آمد آن روزی که یک نفر پیدا شد که حاضر شود چشمـــــ هــــای خودش را به دختر نــابینا بدهد

و دختر آسمان را دید و زمین را ، رودخانه هـا و  آدمیان و پرنده هــــا را و نفرتــــ از روانش رختــــــ بربستـــــــــــ.

دلـــــــداده به دیدنش آمد ،در حالی که چشمانش کور شده بود، یــــادآور وعده دیرینه اش شد و گفت من سال هــــای سال در انتظارت نشسته امـــــــ.
دخترکــــــــ بــــرخود بلــرزید و به زمزمه بـــــا خود گفتــــــ: این چه بختـــ شومیـــ است که مرا رهـــــا نمیکند و قـــــاطعانه جواب داد : قادر به همسری بــا او نیستـــــــــ.

دلداده رو به دیگر سو کرد که دختر اشکــــ هـــــایشـــ را نبیند و در حالیـــــ که از او دور می شد گفتـــــــــــــــ:       پس به من قول بده که مواظبـــــــ چشمانمــــ باشیــــــــ
------